'Most of the dandelions had changed from suns into moons.'
― Vladimir Nabokov
Op Facebook kwam ‘ie voorbij, bovenstaande quote. En soms
heb je dat, dat een zin blijft hangen. Dat in een paar woorden gevangen is wat
je onbewust hebt geregistreerd. De bermen zijn van geel veranderd in velden vol
maantjes. Nog steeds kan ik het niet laten om ze te plukken, te blazen, te
kijken naar de pluisjes die wegdrijven in de lucht. Een wens, een zaadje
geplant.
Zoiets gewoons, onopvallend, dagelijks. Nabokov, Russische
auteur van onder meer Lolita, wist met dit ene zinnetje een hele sfeer neer te
zetten. Die periode waarin de paardenbloemen van zon naar maan zijn veranderd,
als voorbode voor de echte warme zomerdagen. Nieuwsgierig ging ik op zoek, ik
googlede de goede man en vond nog een gedicht van hem over dandelions (klinkt
veel mooier, toch; dan paardenbloemen). Prachtig.
Moons on the lawn replace the suns, that mowers happily had
missed.
En ook vond ik onderstaand poesiealbumversje. Het past
precies bij mijn beeldblog van deze week.
De gouden pracht is uitgebloeid
de kleine zonnen zijn vergloeid
in zilveren lantaarntjes glimt
hun licht, voordat het dimt
voordat de wind het alom verwaait
en nieuwe gouden zonnen zaait.
Comments
Post a Comment