Deze keer draag ik mijn beeldblog op aan een prachtig mens
van wie de wereld deze week veel te vroeg afscheid heeft moeten nemen. Veel te
jong, maar ze heeft het leven ten volle geleefd, zo bleek uit de mooie woorden
en herinneringen tijdens haar afscheid.
Het is confronterend om te zien hoe kwetsbaar het leven is,
hoe het opeens voorbij kan zijn. Reden te meer om het extra te omarmen. Te
koesteren wat er is.
Vandaag mochten de koeien van de buren voor het eerst de wei
in. Ze wisten niet waar ze het zoeken moesten, vol energie sprongen ze rond en
draafden ze het weiland over.
Lieve E. rust zacht.
Comments
Post a Comment