Na roze, geel en groen volgt nu blauw. Mijn favoriete kleur.
De kleur van mooie dagen, van reflecterend water. De kleur van vergeet-me-niet.
De kleur van kijken in de verte. Het geroep van de grutto’s is nu volop in de
blauwe lucht. Ze roepen onmiskenbaar hun eigen naam Grut-Ho, Grut-Ho. Vanaf een
paaltje van het hek in het land houden ze me in de gaten, als ik een rondje
hardloop. Zij hebben er net een paar duizend vliegkilometers opzitten. Als de
grutto er weer is, is de lente echt begonnen. Vliegend in de blauwe lucht.
Comments
Post a Comment