Lalalalente

In vol ornaat, de lente. Compleet met lammetjes, zonnige – maar ook beetje arrogante – narcissen, roze bloesem die in een weekje opeens is ontploft. Lalalalente, ik ga ervan zingen. Kan niet meer stilzitten. Het kriebelt, er lijkt wel tien keer meer te passen in iedere dag en ik sta te trappelen voor alles wat staat te gebeuren. Niet alleen bij mij kriebelt het, ook de dieren zijn onrustig. Zenuwachtig gegak in de lucht, vogels, druk in de weer. De katten, die het voorjaar in hun kop hebben. Het is een gekke tijd, met ochtenden waarin het gras nog bevroren is. Flarden mist over de weide in een pastelkleurig morgenlicht. En dan overdag een explosie van kleur, na alle grijzigheid van de winter. Van energie. Van alles. Lalalalente. Hoera!