Bevroren


Het is dan toch zover gekomen. Door de ijzige wind is de temperatuur aan de waterkant onder het nulpunt gezakt. Doordat de opwaaiende druppels bevriezen, zijn alle grassprieten ingepakt in een dunne jas van ijs. Langs de stenen hebben zich ijspegels gevormd, een soort druipsteengrotten, maar dan glinsterend doorzichtig. Het hek – dat er normaal maar een beetje verroest bij staat- ziet er opeens interessant uit met die ingevroren krullen van ijzer. Alsof het ijs een stolp vormt om de dingen, waardoor je ze met een ander oog bekijkt. De harde wind laat het gras niet ruisen, maar tingelen. Wonderlijk, zo’n bevroren wereld. Het maakt hetzelfde anders, het oude nieuw.




Comments

Post a Comment