Zelfde gras. Koud. November. Pas net licht. Maar soms heb je van die ochtenden, dan lijkt het net of ik nieuwe ogen heb. Dan zie ik opeens een plukje schapenwol – dat daar vast al tijden hangt – wiegen in de wind, door het tegenlicht net een engeltje. Valt me opeens op hoe mooi het licht over het gras strijkt, vol druppeltjes. En dat er zelfs nog madeliefjes bloeien ook al is het november. Zie ik structuren in een paddenstoel en boomtak. En merk ik op hoe mooi krullend het binnenste van de roze bloem in de tuin is. Nieuwe ogen. Andere blik. Inspiratie voor een verse dag.
Comments
Post a Comment